Yok şimdi orada kimse,
Biri uğrasa, biri gelse.
Şimdi kim bilir herkez nerede,
Biri mezarda, biri şehirde.

Eskiden dolu dolu evler,
Yaşlılarımız sokakta gezerler.
Birkaçı bağa giderler,
Nerede şimdi o nineler.

Bir evin daha söndü bacası,
Duman tütmez geldi karası.
Bu geçmeyen gönül yarası,
Buda hayatın büyük acısı.

Gittin dönüşü olmayan yere,
Seslenesem duyarmısın dede.
Dede diye seslenirdim bağlara,
Bağırsam şimdi kimse ses vermez be dede.

Altı arabaya doluşurduk hepimiz,
Hepimizde seni görmek için geliriz.
Artık gelsekte göremeyiz, hiç birimiz,
Mezarın başında kan ağlar içimiz.

Saat sabahın beşinde,
Güneş vururdu, evine.
Kalkıp gitmen damına,
Ne çok anlam katardı hayatına.

Şimdi gitsem Dineğe, anlamı yok,
Her yeri gezsem yine tadı yok.
Artık bizim için pek bi manası yok,
Her şeye rağmen manevi değeri çok.