Gecenin gündüzle buluştuğu nokta
Ve ufkumda yaralı bir kadın.
Bir çiçek tutuşuyor gözlerimde.
Güneş koşarak yetişiyor imdadımıza.
Cümle sevincimiz oluyor
Bizi zindandan kurtaran ışık.

Karanlığın ayak sesleri bir bir kayboluyor.
Şairi büyütüyor gün.
Gözlerinden yüreğine iniyor çiçek.
Her şey yerini buldu.
Bir tek seni seviyorum diyecek.
Ve tez zamanda gelecek.

Denizin yaşlı köpükleri,
Bir ergen gibi çırpınıyor.
Böyle beyaz, böyle mavi yok...
Karışmış göğe yedi renk.
Yedisi bir birinden alâ.
Ben hep oradayım umut toplamaya.
Şimdi tüm vücudu saran o anlatılmaz,
Çiçek kokusuyla büyülüyüm.

Hep baharlara sakladık aşkları.
Hazanın, kışın suçu ne?
Bir kar yağmalı üzerimize
Adı aşk olan.
Birlikte ısınmalı üşüyen yüreklerimiz.
Gül gibi, papatya gibi, nergis gibi
Kokmalı tenimiz sağanaklarda.
Kopmalı yalnızlığın lanetli yaprakları.

Anılarımın tümünü kavrasam.
Böyle sevgi yaşayamam.
Sevginin duruluğu
O yaban çığlıkları alt edecek.
Susacak acımasız sirenler.
Boş kalacak hastane odaları.
O ışığın gölgesinde öyle bir portre çizeceğiz ki,
Bir rüyada yüzecek gözlerimiz.

Yarına merhaba diyor
İçimde binlerce düş.
Binlerce akşam sefası açıyor dileklerim de.
Sevgi
"Üstümüzde öylesine ebedi"
Yaşamak işte şimdi.
Yaşamak delicesine,
El ele.
Ve doyumsuz toprak çok bekleyecek.

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN