Toprağın kokulu çiçekleri,
Islak ve kokusuz bu mevsimde.
Servet yatıyor gelecek bahara.
Suskun diller ve yürekler,
Acımasız Ocak günlerine mahkum.
Ne zor dolaşamamak yıldızların parıltısında.
Ya mavi buğulu akşamlar,
Bir emanet ki
Grileşen göğün altında.

Gökten denize inen güneş,
Bir kere gösterse yüzünü utandıracak.
Martılar un ufak kumsalda ekmeksiz.
Ey beni kahreden yar!
Ey hatıralar perisi!
Geceler aramızda bir duvar.
Bekle...
Bekle gelecek bahar.

Nice gözler yaşarır,
Nice ağıtlar akar sessizce,
Bir kaval ezgisine.
Bir çoban ki köyümde
Elleri çatlamış gözleri donuk
Sesi titrer selam verirken.
Böyledir ikimizin aşkı,
Ezgili, donuk ve titrek...
Böyledir bizim sevdamız.

Bir ürperişi acıya gark etmek var ya.
Bir parçadır hayat manzarasından.
Say ki közdü
Kül oldu,
Uçtu deli rüzgârlarda.
Mevsim yağmurlarına karıştı hayaller.
Sen orada içini çekerken
Ben neler çekerim bilsen.
Üşüdü gitti yüreğim sokak çocukları gibi.
Ay ışırsa, hayalin erişecek.
Belki kurtaracak beni.

Bir ikinci bahar tutturduk,
Birincisini görmüş gibi.
İskelenin sönmüş fenerleri,
Yazı bekliyor yanıp, yakılmak için.
Sahilde bir liman artığı.
Yıkık dökük balıkçı meyhanesi.
Ne çok karıştı her şey şairin kaleminde.
Hepsi bahara özlem,
Hem de ilkine.
Ve sana özlem sevdiğim.
Sana özlem.

Mehmet Fikret ÜNALAN