Seni yazmak istemiyorum.!
İsmin..,
Şiirlerime tat vermiyor artık
Aksine., daha’da kirletiyor dizelerimi..
Senin..,
İçtiklerime’de meze olmanı istemiyorum..
Sigaramdan çok.,
Sen zehirliyorsun beni ’ANLIYORMUSUN’...

İntizarlarım, isyanlarım,
Sana’dır biliyormusun..?
Yazılmış, söylenmiş,
Bestelenip okunmuş,
Onca eserlerimin ilham pınarıydın,
Kurudun... akmıyorsun artık
Kör ettiğin duygularımın,
Ve tüm yaşantımın kâbusu oldun ’ANLIYORMUSUN’...

Bilirmisin sen..?
Yaşarken tatmak istediğimiz,
Mutluluğun, umudun ne olduğunu..,
Nerden..., nerden bileceksin’ki..!
Oysa...,
Mutluluk.... umutla gülmektir,
Gülerken.... özünde hissetmektir,
Varlığıyla var olup yaşayabilmektir ’ANLIYORMUSUN’...

Mutluluk..... bir şiir,
Şiirin..... bir beste,
Bestenin..... bir şarkı,
Şarkı’nınsa ’bir sen’... ’bir tatlı nağme’..,
Ve o nağmelerin..,
Ne büyük bir mutluluk olduğunu ’ANLIYORMUSUN’...

Hayata..,
Hep kirli pencerelerden baktın,
Ya görmedin..., yada görmek istemedin,
Ya anlamadın..., yada ben anlatamadım yaşamanın güzelliklerini..
Kâhroluşum öyle ağır geldi’ki..!
Seni artık yazmayacağıma söz verdim,
Adına bestelediğim,
Şarkıları’da dinlemiyeceğim
Ve isminle şiirlerimi kirletmiyeceğim ’ANLIYORMUSUN’...

Bundan böyle,
Sigaramı iştahla içeceğim,
Hele o kahrımdan içtiğim Rakı’ya,
Seni meze yapmıyacağım.
Bundan sonra, istediğin gibi yaşar,
İstediğin her dala konabilirsin ’ANLIYORMUSUN’

..... Ben artık şarkılarımla,
..... Ben şarkılarımın nağmeleriyle,
..... Ben şiirlerimin dostluğuyla,
..... Kısacası ben...!
..... Benim yaşıyacağım dünyamda "sen hariç"
..... Haz alacağım her şeyle,
..... Hû’şu içinde yaşıyacağım ’ANLIYORMUSUN’...

Cemal İNAN
__ Yıl 1979