Kimi ayakkabı boyacısıdır
Kimi çöpten kâğıt ve şişe toplar
Bazıları ise bulduğu küflü ekmekle karnını toklar
Simit ve çikolata yiyen çocuklara gıpta ile bakar

Çoklarının aileleri onların getireceği nevaleyi bekler
Kendi karnını doyuramazken ailelerini de düşünürler
Onların elleri nasırlı, küçücük kalpleri gururludur
Ama onlar hep kovalanır, hep horlanır, hep dışlanırlar

Gördüğümüz gibi yaşları belki sekiz, belki on
Sırtlarında solmuş tişört, ayaklarında yırtık don
Hangi birini giydirelim ki ne beş, ne de on
Ancak bunlar için devletten bir şeyler um

Kimileri büyük özenti ile okul çevresinde dolanır
Teneffüse çıkan arkadaşlarıyla oynarlar
Ders zili çalıp onlar derse girince dışarıda boyun bükerler
Kitap kalem önlük yok ki sınıfa girseler

Hiçbir kötülükten korunacak güçleri yok
Yaşlarına bakma çevreye verdikleri zarar çok
Eğitilmezse bunlar bu memleketin haline bak
Onlarda böyle olmak istemez hor görme devlet
Güçlüsün çözüm üret eğitmeğe, eğitmeğe bak