İçerik olarak:

"Dil" sözcüğünün bir anlamı da gönüldür...

Bir türlü uslanmayan ve yaşlanmayan gönle sitem var şiirde...


Gelenek olarak:

divan şiirinin en yaygın türü olan ve de en büyük ustasının -Ki en sevdiğim divan şairi- yani Fuzuli olduğu gazel türünde yazılmış.

O kadar güzel ki Fuzuli, Baki dönemlerine aldı götürdü bizi...(O dönemler divan şiirinin zirvesi olan dönemler)



Ahenk olarak:

tam kafiye ve "dil" redifiyle ustaca örülmüş.bunlar yetmez miş gibi

önemli ahenk unsurları olan aliterasyon ve asonanslara yer verilmiş. mesela ilk dizede "s" aliterasyonu dikkat çekmektedir.

"Leyl-i şeb şems-i revan gül öpüş mor leylaklar" bu dizede "l" ve "ş" aliterasyonu açıkça görülebilmektedir.

Ayrıca şiirde sözcük seçimine azami dikkat edilerek şiirsel kelimeler ustalıkla kullanılmıştır...



Hissediş:

şiir hissetmek ve hissettirmekse yazan yürek hissetmiş ve hissettiriyor...Bu kadar yorum yazacak kadar hissettirdi efendim...

İnsanın en iyi tanıdığı ve en yakını gönlüdür...her zaman onunla başbaşadır...gönle edilen sitem çok güzel şekilde kağıda dökülmüş...



SONUÇ OLARAK:

Gerek gelenek,
gerek hissesiş,
gerek söyleyiş,
gerek ahenk,
gerekse içerik olarak gazel tarzında mükemmel bir şiirdi....

değerli şaireyi yürekten kutlarım....selam ve muhabbetle...









yunusi tarafından 1/14/2015 11:54:36 AM zamanında düzenlenmiştir.

Dede Efendi'leri, Itri'leri, kanun eşliğinde dinler gibi oldum, şiirin tınısıyla.

Mükemmeldi.

Tebrik ve saygımla.