Nerden başlasam bilemiyorum,
kırıp döktüklerini toplasam,
hep bir parça eksik kalıyor,
başucumda beliriyorsun boynu bükük,
sarılıyoruz hepsi geçiyor.
Kime sorsam kestiremiyorum,
seni tarif etmek,
herkesin annesinin yaptığı en güzel olur ya,
sen de bendeki en güzel şeysin,
o yüzden tarif edemiyorum,
içine sevgi koydum,
biraz ağladım ve gülücüklerle süsledim diyorum.
Arkandan bakıyorum,gözlerim kısılıyor sen uzaklaştıkça kapanmaya yakın.
Sözlerim azalıyor,gözyaşlarıma ekleniyor söyleyemediklerim.
Ağzımda bir düğüm,kapa çeneni dercesine geri itiyor kelimeleri,
gitme diyemiyorum,gözlerim kal diye bağırıyor.
Sarılsan geçecek hepsi,
uzatıyorsun,uzatıyoruz.
Biz sadece mevsimsiz açan çiçekler miyiz yoksa,
hem düzeni bozuyor hem de çok dikkat çekiyoruz.
Oysa zamanımızı beklesek ne kadar geç olacak kim bilir.
Ben seni zamansız seviyorum,ellerimiz birbirine küs,
dudaklarına susadım,başkasından içemiyorum.