AND OLSUN Kİ

And olsun ki!
Sanadır dizelere ilmek ilmek,
Nakşolan her satır
Sana yazılmıştır bunca şiir.
Nasıl ki
Gökten melekler iner Hira dağına
Şairlik de benim gönlüme senin sayende
İnen bir vahiydir.

And olsun ki!
Bu aşkın tarifi mümkün değil,
Bu aşkın adı
Bu aşkın tadı
Bu aşkın hazzı bir başka.
Tümceler eksik kelimeler kifayetsiz kalır,
Sevdamı anlatmaya.
Sanadır mısralara düşen her harf
Makbulüm değildir içinde sen olmayan,
Senin ile başlayıp senin ile bitmeyen hiç bir dize.
Mısraların arasına serpiştirsem de senin sevgini
Seni kendi yüreğimde bile görmek, bana
En büyük hasrettir

And olsun ki!
Sur üflense,
Vuslata erse de yer ile gök,
Benim vuslatım yine sen, sen olacaksın.
Hiç bir zaman eksilmeyecek sana olan özlemlerim.
Sen benim vazgeçilmezim olarak kalacaksın
Her daim miskiamber kokunu arayacağım.
Sanma ki unutur
Sanma ki vaz geçerim sen den,
Seni mahşer yerinde bile terk etmem
En büyük hıyanettir

And olsun ki!
Uğrunda seyyah olup gezsem de yaban elleri
Bedevi olup aşsam da kızgın çölleri,
Senin hasretin naçar olup yaksa da,
Şu naciz bedenimi,
Değiştirmem ahdimi.
Yeminim var Yaradan’a,
Sözümden dönmek benim için
En büyük cinayettir.

And olsun ki!
Kaç ayaz düşkünü gecede senin için uykularla dalaştım.
Karabasanlar fazla mesaide
Göz kapaklarım vuslata hasret,
Müezzinin ilahi sesi eşliğin de,
Yalnız sanadır uyanışlarım
Yalnız Yaradan’adır yakarışlarım.
Sen olmazsan arşa ermez yarım kalır benim bitimsiz dualarım.
Şebmenlerin serinliğinde çıkıp gelişin ile
Son buldu ya yürekteki yanğınlarım
Bu bana bahşedilmiş
En büyük, vuslattır.

Ve and olsun ki
Sen Fizan’ ada gitsen vaz geçemem sen den
Canımda cansın,
Sen benim için hem bir ana,
Hem bir baba,
Hem bir kardeş,
Hem bir eş,
Can kuşum ekmeğim aşımsın,
Hücrelerime ilmek ilmek nakşolan sevginle,
Dizelerime sığmayan aşkınla,
En büyük yürek sızım vaz geçilmeyen tutkumsun
Sensiz Cennette yaşamaktansa, Senin ile Cehennem
En büyük hüccettir bana.

S.SAMYELİ