Çok güzel ve anlamlı dizeler Halil hocam,yüreğine sağlık,selamlar.

Alemde ne kalır, insanın insanlığından, güzel yaptığı işlerden başka.
Her şey gelir geçer.

Tebrikler,

şiir çok güzeldi,
güne yakışmış..

Selâm ve saygılarımla..

Tebrik ederim.

Neyzen Üstadın geçer redifli şiirini hatırladım bu değerli eserinizi okuduktan sonra.Evet adem de geçer insan da geçer...Hiçbir şey baki değil bu yalan dünyada .Kimler kimler geçmedi ki...
Uyağıyla, hecesiyle, sesiyle ,anlatımıyla çok güzeldi.Var olsun emeğiniz saygıdeğer şair dost.Selam ve saygılarımla.

Izdırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer.
Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer,
Gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer,
Devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer,
Gece gündüz yok olur, an-ı dem adem de geçer,

Bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi,
Çağlıyan göz yaşı mı, yoksa ki hicran seli mi?
İnleyen saz-ı kazanın acaba bam teli mi?
Çevrilir dest-i kaderle bu şu'unun fili mi,
Ney susar, mey dökülür, gulgule-i Cem de geçer,

İbret aldın, okudunsa şu yaman dünyadan,
Nefsini kurtara gör masyad-ı mafihadan.
Niyyet-i hilkatı bul aşk-ı cihan aradan,
Önü yoktan, sonu *oktan, bu kuru da'vadan
Utanır gayret-i gufranla cehennem de geçer.

Ne şeriat, ne tarikat, ne hakikat, ne türe,
Süremez hükmünü bunlar yaşadıkça bu küre
Cahilin korku kokan defterini Tanrı düre!
Ma'rifet mahkemesinde verilen hükme göre,
Cennet iflas eder, efsane-i Adem de geçer.

Serseri Neyzen'in aşkınla kulak ver sözüne,
Girmemiştir bu avalim, bu bedyi' gözüne.
Cehlinin kudreti baktırmadı kendi özüne.
Pir olur sakiy-i gül çehre bakılmaz yüzüne,
Hak olur pir-i mugan, sohbet-i hemdem de geçer.

Neyzen Tevfik



Şükran AY tarafından 1/11/2015 11:20:41 AM zamanında düzenlenmiştir.

velhasıl her şey gelip geçici

elde ne kalır?

bir daha ki şiirde onu da isteriz

saygılarımla

Muhteşem şiirinizi okurken aklıma gelen hikaye şiirleşmiş dedim kendi kendime.
Hoşgörünüze sığınarak şiire katkı olsun diye aklıma gelen hikayeyi yorum diye bırakıyor
saygılar sunuyorum:

Hikâye şöyle;

Bu da Geçer Ya Hu!
Dervişin biri, uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra bir köye ulaşır.
Karşısına çıkanlara kendisine yardım edecek, yemek ve yatak verecek biri olup olmadığını sorar.
Köylüler kendilerinin de fakir olduklarını, evlerinin küçük olduğunu söyler ve Şakır diye birinin çiftliğini tarif edip oraya gitmesini tavsiye ederler.
Derviş yola koyulur, birkaç köylüye daha rastlar.
Onların anlattıklarından Şakir’in bölgenin en zengin kişilerinden biri olduğunu anlar.
Bölgedeki ikinci zengin ise Haddad adında başka bir çiftlik sahibidir.
Derviş Şakir’in çiftliğine varır.
Çok iyi karşılanır, iyi misafir edilir, yer içer, dinlenir.
Şakir de ailesi de hem misafirperver hem de gönlü geniş insanlardır..
Yola koyulma zamanı gelip Derviş, Şakir’e teşekkür ederken, “Böyle zengin olduğun için hep şükr et” der.
Şakir ise şöyle cevap verir: “Hiçbir şey olduğu gibi kalmaz. Bazen görünen gerçeğin ta kendisi değildir. Bu da geçer…”
Derviş Şakir’in çiftliğinden ayrıldıktan sonra bu söz üzerine uzun uzun düşünür.
Bir kaç yıl sonra dervişin yolu yine aynı bölgeye düşer.
Şakir’i hatırlar, bir uğramaya karar verir.
Yolda rastladığı köylüler ile sohbet ederken Şakir den söz eder.
“Haa o Şakir’mi” der köylüler, “O iyice fakirledi, şimdi Haddad’ın yanında çalışıyor.”
Derviş hemen Haddad’ın çiftliğine gider, Şakir’i bulur.
Eski dostu yaşlanmıştır, üzerinde eski püskü giysiler vardır.
Üç yıl önceki bir sel felaketinde bütün sığırları telef olmuş, evi yıkılmıştır.
Toprakları da işlenemez hale geldiği için tek çare olarak selden hiç zarar görmemiş ve biraz daha zenginleşmiş olan Haddad’ın yanında çalışmak kalmıştır.
Şakir ve ailesi üç yıldır Haddad’ın hizmetkârıdır.
Şakir bu kez Derviş’i son derece mütevazı olan evinde misafir eder.
Kıt kanaat yemeğini onunla paylaşır…
Derviş vedalaşırken Şakir’e olup bitenlerden ötürü ne kadar üzgün olduğunu söyler ve Şakir’den şu cevabı alır: “Üzülme… Unutma, bu da geçer…”
Derviş gezmeye devam eder ve yedi yıl sonra yolu yine o bölgeye düşer.
Şaşkınlık içinde olup biteni öğrenir.
Haddad birkaç yıl önce ölmüş, ailesi olmadığı içinde bütün varını yoğunu en sadık hizmetkârı ve eski dostu Şakir’e bırakmıştır.
Şakir Haddad’ın konağında oturmaktadır, kocaman arazileri ve binlerce sığırı ile yine yörenin en zengin insanıdır.
Derviş eski dostunu iyi gördüğü için ne kadar sevindiğini söyler ve yine aynı cevabı alır: “Bu da geçer…”
Bir zaman sonra Derviş yine Şakir’i arar.
Ona bir tepeyi işaret ederler.
Tepede Şakir’in mezarı vardır ve taşında şu yazılıdır: “Bu da geçer…”
Derviş, “ölümün nesi geçecek?” diye düşünür ve gider.
Ertesi yıl Şakir’in mezarını ziyaret etmek için geri döner; ama ortada ne tepe vardır nede mezar.
Büyük bir sel gelmiş, tepeyi önüne katmış, Şakir’den geriye bir iz dahi kalmamıştır…
O aralar ülkenin sultanı, kendisi için çok değişik bir yüzük yapılmasını ister.
Öyle bir yüzük ki, mutsuz olduğunda umudunu tazelesin, mutlu olduğunda ise kendisini mutluluğun tembelliğine kaptırmaması gerektiğini hatırlatsın…
Hiç kimse Sultanı tatmin edecek böyle bir yüzük yapamaz.
Sultanın adamları da bilge Derviş’i bulup yardım isterler.
Derviş, Sultanın kuyumcusuna hitaben bir mektup yazıp verir.
Kısa bir süre sonra yüzük Sultan’a sunulur.
Sultan önce bir şey anlamaz; çünkü son derece sade bir yüzüktür bu. Sonra üzerindeki yazıya gözü takılır, biraz düşünür ve yüzüne büyük bir mutluluk ışığı yayılır: “Bu da geçer” yazmaktadır.
‘Buda geçer Ya Hu’ sözünün aslı bundan bin küsür sene önceye, Bizans dönemine uzanır. Bizanslılar fena bir işe uğradıkları zaman ‘Buda geçer’ manasına gelen ‘k’afto ta perasi’ demektedirler.
İbare Selçuklular zamanında İran taraflarına geçer; ama Farsçalaşıp ‘in niz beguzered’ olur.
Osmanlılar devrinde Türkçe söylenip ‘bu da geçer’ yapılır.
Derken tekkelerde ve dergâhlarda da benimsenir ve sonuna ‘Ya Allah’ manasına gelen bir ‘Ya Hu’ ilave edilip ‘BU DA GEÇER YA HU’ haline gelir…

Yorumlanamayacak kadar hâlis şiir... ötesine aklım yetmez.

Hürmetle Selâm ederim; Ressam ve şair, Halil Gülel Üstâdım...


kadiryeter Kadir Yeter. 11 OCAK 2015 TRABZON.

w.edebiyatdefteri.com/insan-da-gecer-3163-2-siiri/
Halil GÜLEL

Böyle bir gölü ve ormanları ulm'e yakın bir köyde görmüştüm.Yalnız mevsim sonbahar değildi.
Türkiye'den selamlar Halil Gülel.