küçüğüm; çok küçüğüm
O" z a m a n l a r
özgürlüğü eşitliği görebilseydim
tutardım perinden avuçlarımın
ayasına saklardım
uçardım kağıttan uçağımla

götürürdüm
meltem rüzgarlarının kokulu ellerine teslim ederdim...

hangi rüzgar duyardı çığlıklarımı
sözüm geçmezdi kara gecedeki aya yıldıza
ağlar hatıralarım; şu ucu kırık kalemim
nerden başlasam dökülür hüzünlü damlalar
dışarısı zemheri ,soğuk



insan sabrını zaman süzgeçten geçiriyor
kağıdımdaki ince çizgiler sabırsız devinir durur
hatıralarımın iç sesi dökülür hecelere
karanlığın titrek ışığında bir kadın karnında dev bir sancı
bütün acıları ’aş erip bir bir yutmuş
alnındaki çizgilerın acı yansıması dağları devirecek dersin ...

demirden çenesi dişlerinde susturucu al yazması
yalnızlığın bütün gelmişini geçmişini kurşunlar bir bir
kim duyabilir gaz lambasının titrek ışığı mı ,kim ?


doğurur bir ana doğurur
gecenin koynuna diloş bebesini
yıldızlar düşmüş diloş kırık pencereden beyaz kundağına
üşüyen can parçasını emzirir ay ,soğuğun karlara aç koynunda
anam gibi yalnız anam gibi bir başına
adı kadın adı ana anam......



bakişlarım bu gece soma yüzüm isli dilenci yine
çiçek tozlarından kırmızı değil gözlerim ,
adım zaten kırmızı benim
bir kadın anam gibi yalnız bir başına
bir yanında melekler öbür yanında ölüm kol gezer
kaç aydı öterdi damda "baykuş s u s t u birden
soğuğun koynunda bu gece sırra kadem
uyumuş karlı dağlarım uyumuş
ayazın eli burgaç/ın mor koynunda gizli
ölümün ıslığı nicedir damda karları kürenmemiş de ondan
dışarda soğuk aman vermez
tutuşur acıya dâir ne varsa kifayetsiz kalır kelimeler..



ağlar hatıralarım dokülür hayatın acı kırıntıları tek tek
ah; bir bilseniz hecelerin nasıl kıvranıp utandığını
nasıl bir. gözyaşı dökülür "hatıralardan nasıl

isyan ayaklarına takıldı yine ak güllerim siyah güllerim
kokla anneni diloş bebem kokla
bu "son çiğlik "kurşun olsun sesini duymayan soğuk gecelere ...../



nurcihan
/üsteki resim diloşumun Dünya kadınlar günü hediyesi ..../