Nasıl anlatayım derdim dağ gibi.
Bu gün yarim gitti bana hal oldu.
Yanık gönlüm hazan vurmuş bağ gibi.
Şakır idi dilim sustu lal oldu...

Terk edip gitmesin kapansın yolu.
Benden başkasını sarmasın kolu.
Şu gönül bahçemin solmayan gülü.
Bir benimsin derken şimdi el oldu...

Beyaz bir gelinlik,başında tacı.
Yarden ayrılması en büyük acı.
Aradım kimsede yokmuş ilacı.
Bu garip ardından mednun del oldu...

Dert doldum ayaktan başıma kadar.
Girdi uykum ile düşüme kadar.
Ağlamazdım ben bu yaşıma kadar.
Şimdi gözümde ki yaşlar sel oldu...

Aşkın gözü körmüş ben de yanıldım.
Düştüm tuzağına çabuk yenildim.
Dile düştüm kabtan kaba konuldum.
O güzel günlerim gitti yel oldu...

İçimi gam,kasavet,sızı bürüdü.
Sineme vurdukça sinem çürüdü.
Ramazan’ım gönül bağım kurudu.
Yağmura susamış kuru çöl oldu...


Ramazan AKKAŞ
NEVŞEHİR-Tepeköy
29.ARALIK.2014