köhne kapı da ağladı gıcırtıyla
sızlandı uzun uzun
eli böğründe anam gibi
kapının arkasında
iki kız kardeşim

kokladım tek tek saçlarını kızların
onlarda da ağlıyordu
burunlarını çekerek
benimde çöktü omuzlarım

anamın başını yasladım
sol yanıma kalbimin üstüne
bacılarım da sağ yanım da
ciğerimin üstüne
kor parçaları gibi indi göz yaşlarım
ak tülbentler üstüne

vakit tamam oldu
zindan karası buz kokan gece de
yutkunmaya başladım gurbeti
yutamadım zor geldi
hasret denilen o zehirli şerbeti

çok uzaklardan
berduş köpeklerin sesi geliyordu
uğursuz ulumalar deliyordu sessizliğimizi
rüzgarıyla yağmuruyla
gece de ağlıyordu
görüp de çaresizliğimizi

mahalle uyku da
ama sokak alevsiz ve dumansız yangın da
yangın kollarımın arasında

dönüp dönüp bakıyordum
her defasında
arkamda kalan yangını
yeniden yakıyordum
oradaki közden alıp
kendi özümü de atıyordum
ta son kıvılcımı görene kadar sürdü
onları görebilme telaşım
sel oldu karıştı
yağan yağmura göz yaşım

kan çanağı gözlerimde kederim
ruhum onlar da kaldı
yola düştü
fidana benzer bedenim

vardım hasret gurbet kokulu
kütahya nın eski garına
hep gurbet şiirleri yazmışlar
boyası dökük
çatlak sıvalı duvarına



buğulu gözlerle
altı köşeli vidalarını saydım
uzayıp giden çelik yılanların
kısık ışığına baktım girişteki lambanın
oda titriyordu sağa sola yalpalı
isli camlarıyla kavgalı
arada bir söner gibi oluyordu
belki oda gurbete içten içe sövüyordu

bende kahır soludum
küfür üfürdüm
köhne garın duvarlarına.

kanepeler de uzanmış
iki garip evsiz
onlar benden de kadersiz
nefes kokusu tütün kokusu ter kokusu
derken kendimi attım dışarı çaresiz

“tehir var git içeride otur üşüme” dedi
pos bıyıklı şişko adam eli fenerli
ne ayrılıklar görmüş
gün de görmüş belli

aklımda git içeri diyordu
yüreğim aklıma isyan ediyordu
ıslak betonu göz yaşlarım suluyordu

birden çelik yılanlar titredi
karanlık gar çılgın kükremeyle inledi
yılanlar çığlık çığlığa bağrıştılar
gurbetin canavarı onları da ezdi

bilet üçüncü mevki numarasız
tahta kanepeler boyasız
tiz düdükler çaldı
yollara düştüm
kardeşsiz anasız babasız

ilk dönemeçte kayboldu
şehrin soluk ışıkları
kendinden tekerler eziyordu
çelikten yılanları
düdük sesine karışıyordu
yılanların feryatları
başım buz olmuş camda
düşünüyordum gurbette olacakları

ilk kez denizi ve gurbeti
istanbul da gördüm
tam kırk yıl dolaştım anadoluyu
ak saçım ak sakalımla döndüm
ocak 2015