ne olduğun gibi görüne bildin
ne de göründüğün gibi olabildin

hep başkalarının istediği gibiydin
belki de bu yüzden
aynaya bakarken bile
kendini onların gözlerinden görebildin

sana her bakışımda
esen rüzgarın yönündeydin
bir o yana bir bu yana
döndükce sürüklendin
sen fır döndükçe
benim başım dönerdi
yine de
ben seni ne çok severdim

hele gülüşlerin
o rengarenk gülüşlerin
çim de alacalı yeşil
denizin içinde ise
hiç istemesem de
sen ne güzel bir maviydin

oysa kendin olabilmen için
kaç kez tut ellerimden demiştim

soğuk ıslak ve bensiz bir gecede
herkes kendi gözlerinin içinden bakıyordu
sana sessizce
sonra birer birer söndü ışıklar
kapandı kapanmaz dediğin kapılar

ve sen
çaresizce kapanan kapıları seyrettin
ardından
siyah bir nokta gibi
karanlığının içinde kaybolup gittin

ve ben
bana bıraktığın o yalnızlıkla eridim
b
i
t
t
i
m...

İhsan ÇAYBAŞI