ne zaman hüzünlü bir gecenin içinde
seni düşünmeye başlasam
hazan bulutları çöker gözlerime
ya bu şehre yağmur yağar
ya da bir kaç damla yaş süzülür
sessizce yanaklarımdan

o eski ve senli günlerime dönerim
buz tutan hayallerin içinden geçerim
tazeliğini hâlâ koruyan anıların içinde
bir bilsen ben nasıl da defalarca dönerim

hani okul çıkışı el ele tutuşarak yürüdüğümüz
o ağaçlıklı yol gelir birden aklıma
ve her yeni günde
kuşların senin adını söyleyerek başlattığı
şarkılar çınlar kulaklarımda

şimdi düşünüyorum da
ne güzel günlerdi o günler

ah Mualla

belki de ben farkında olmadan
on yedi yaşın felsefelerini yaşıyorum
bu günkü aklımla

köşe başındaki turşucuda içtiğimiz
acılı ekşi turşu sularının tadı
bu gün yaşadığım günler gibi
tüm burukluğuyla hâlâ damaklarımda

hani hatırlar mısın
okul yolundaki bankların üzerine oturduğumuzda
biz ne güzel şiirler okurduk birbirimize
sen benim gözlerime bakıp kalırdın
ben senin okuduğun mısralara takılırdım
öylece kaybolurduk şiirlerin büyülü dünyasında

en çok sevdiğimiz şairdi Ahmet Arif Cemal Süreya
ve Cemal Süreya’dan öğrenmiştik
verilen sözlerin sonunda bedel ödeneceğini
verilen sözlerin sonunda harflerin kaybedilişini
ve sen yine de ne çabuk unutmuştun
harfleri heceleri kelimeleri
birbirimize kurduğumuz o anlam dolu cümleleri

inan ben hala unutmadım
ne seni
ne de benden habersizce ayrılıp gittiğin
o günün tarihini

ah Mualla
seni bir andığımda
ağzımdan kaç bin ah çıkar
bir bilebilsen
bir bilebilsen Mualla

ah be Mualla...

sinema afişlerinin asıldığı yolda
el ele tutuşup afişlere baktığımız anlar geldi aklıma
şimdi baktığımda ömrüm bir film şeridi gibi
ekşisiyle acısıyla geçiverdi
geçiverdi yalnızlığımla
ve bunun tek sorumlusu inan ki sensin Mualla


bu gece yine sessizce çıkacağım
hayal dünyamın içinden
ve yalnızlığıma sarılıp
kaybolup gideceğim
zamanın sonsuzluğuna
yarın gece
başka hayallerinde görüşmek üzere
sana şimdilik hoşça kal
hoşça kal Mualla...



İhsan Çaybaşı