Şairler ve yazarlar anlatırdı dokunu,
Hayallerimin perisi, düşlerimin süsü.
Yedi tepeden de almak isterdim kokunu,
İçimdeki sevda on yılların dürtüsü.

Ediverdi zaman sevgili ile yüz yüze,
Beklenmedik bir anda geliverdik göz göze,
Şaşkınlık içersinde başlamalıydım söze,
Kirlenmiş sularda yıkanmış gibi örtüsü.

Galata Kule, hisarlar, Topkapı kalesi,
Sultan Ahmet ve Süleymaniye külliyesi,
Hey! Yedi kule zindanlarının zebanisi,
Hiç mi içinizde yoktu insanlık dürtüsü.

Çamlıca, zevkler ile sevgililer tepesi,
Çağlayan ile taksim kulağının küpesi,
Eyüp, Eminönü, Karaköy ve Tophanesi,
Sağır eden nedir ki bu mahşer gürültüsü.

Ne de farklıymış meğer hayallerimden gerçek,
Bir yudum bade bile sunamadı içecek,
Ağarmış saçı, yıpranmış sanki düşecek,
Bu, Makyajı bozulmuş sevgili görüntüsü.

Balıklar, neden kirlettiniz Boğaz suların,
Yeşilini mi silmiş çekirgeler dağların,
Uçuşur kumrular, gıkı çıkmaz martıların,
Ağıt mı sessiz veda, sevgilinin türküsü.

Suçlular susar belli ki var kabahatları,
Sevgilimin gerdanından vardı menfatları,
Martılar götürmüş demek yatlar, kotraları,
Yakında kopacak bu hesabın gürültüsü.

Amberler kokar ama tarihi kalelerin,
Martılar uçamaz üzerinden kulelerin,
İçinde sevgisiz yaşam, hüzün, çilelerin,
Yürekleri burkulmuş sevdaların öyküsü.

Döneceğim artık geldiğim o şehirlere,
Veda edeceğim yazdığım o şiirlere,
Ama son kez dalmak istiyorum hayallere,
Umarım ki seraptır bu gönül üzüntüsü.

Mümin ÜSTÜN