Kar yağıyor İstanbul’a…
Ben sıcak odamdayım belki; ama
Aklım bende değil, dışarıda.
Bu havada, soğukta;
Çadırda yaşayan çaresiz annede…
Isınma ve sıcak ev hayaliyle
Üşüyen yavruda…

Ey çalışan çocuk!
Isıt yüreğini;
Bitmesin hiç bahar…
Kocaman yüreklerinizde,
Küçücük ellerinizde,
Dua eden diller var…
Dua edin çocuklar!

Kar yağıyor İstanbul’a…
Çok sevdiğim, çok özlediğim kar.
Hiç keyfim yok yine de!
Yanmayan soba var,
Bu ayazda, soğukta…
İç ısıtacak sıcak bir tas çorbaya
Muhtaç olan var…
Ve belki, bir yorganın sıcağında
Sarılıp ısınmaya çalışan çocuklar…

Ahh o soğuk odalar!

Kar yağıyor İstanbul’a…
Doğuya, batıya
Her nereye yağarsa yağsın!
Aklım bende değil;
Buz gibi odalarda…

Beyaz örtüler düşerken toprağa,
Bedenimi değil, yüreğimi üşütüyor kar!
İçim öylesine acıyor ki…
Allahım yardım et ne olur!
Üşümesin büyükler,üşümesin çocuklar.
Isınsın nerde varsa,
Soğuk odalar...

Gülseren morkan