2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
812
Okunma
Nedir, bu kara bulutlar.
Mıh gibi çakıldı kaldı yüreğime
Üflerim!
Üflerim’ de gitmezler, bir türlü çıkmazlar içimden.
Ve!
Alır götürürler beni eski geçmiş yılların günlerine.
Ve!
Aklıma gelir, bir zamanlar ki,
Bir elim cebimdeyken, öbür elimde olan yârim.
Nedir, bu kara bulutlar.
Sarmış sarmalamış, karşımdaki dağları
Beler, gibi.
Bebeleri, beşikteki çocukları!
Ha ağladı, ha ağlayacak, boncuk, boncuk dökecek onların
Gözyaşlarını.
Bakıyorum ben’ de onlara ürkek, çocuklar gibi.
Nedir bu kara bulutlar.
Korkuyorum!
Ben!
Fırtınalardan korkan, ağaçlardaki yapraklar gibi.
Denizlerde mahsur kalmış, balıkçılar gibi.
Ve!
Varoşlardaki, sele mahkûm evler gibi.
Düşünürken.
04 Ocak 2015-01-04
Ahmet Yüksel Şanlı er
5.0
100% (2)
Cevap Yaz