Günlerden on iki rebiülevvel
Senelerden beş yüz yetmiş bir yılı
Arşın en üstünde ismi asılı
Bir bebek dünyaya gelmedi evvel


Şehadet parmağı havaya doğru
Dilinde kelamı’ ümmet, ümmetim’
Anne Amine’ye müjdeydi yetim
Şaşkın ve aklında bir sürü soru


Yer gök bayram etti ay yüzlü Ahmet
Gül seninle güldü ar etti güneş
Devrilip sütunlar sönünce ateş
İnsanlık aradı, nerdeydi hikmet


Kâinat medarı Mahmud-u Ekrem
Bu sonsuz âlemin şahı Efendim
En kudsi en emin mahı Efendim
Susamış kalplere eyledin kerem


Güçsüzün sahibi yüce nübüvvet
Sunuldun ruhlara ikram, teselli
Hakk’tan bize gelen kuldun besbelli
İlmin deryasında nurdun Muhammet


Muhabbet ilinde bir tatlı ıtır
Zerrede dem tutup nümune gelen
Kalplere devasın gönüller çelen
Sözler senle bulur ihtiram, hatır


Sevda ikliminin nazlı habibi
Doğduğun bu günde ümmet ayakta
Hoş geldin ey nebi ey Durr-i Yekta
Salât-u selâmın sensin sahibi.


Nezahat YILDIZ KAYA