Lâ tahzen Kudüs’üm, mahzun olma diyarım
Sen ne kadar yorgun isen, bende o kadar giryanım
Allah’tan başkasına, bilmem ulaşmıyor mu feryadım
İman için bırakma, sanadır vallahi imdadım!

Üşüşüyor dört bir yandan, ebu cehil timsalleri
Buna göz mü yumar sandın, Hamza’nın emsalleri
Lâkin ölüm uykusunda, şu mü’min askerleri
Korkutmalıydı zalimleri, avaz-ı ekberleri

Sen Âdem’e hediye, O pak Resul’e emanetsin
Sana kin duyanları, senin hışmın kahretsin
Bir ufak sâdan ile, arş-ı âlâ titresin
Müslümanlar duymadı seni, ama dünya inlesin!

Sende bir ince hüzün, ve sende Mescid-i Aksa
Diyorum ki ölüm uykusuna, şu kâfirlerde mi yatsa
Heyhat! Şu Müslümana koca bir iğne bile batsa
Kalkmaz yerinden vallahi, kendi kanı bile aksa…

Ben Müslüman’ın deyip, zulme sessiz kalmakta nedir?
Birkaç kişiydi belki onlar, ama susmadı ashab-ı bedir!
Bedr’in Aslanları’nın yüreğiydi, zırhsız demir,
Şehadete yürüyorlardı, vallahi verilse emir…