.(hemde çok)...
Hayat ne garip şey içimde boşluk
Hem indim hem çıktım yoruldum anne
Saklandı bir yere o masum hoşluk
Tüm neşem kayboldu duruldum anne

Ters esti hayatın rüzgarı bana
Savurdu ruhumu attı bir yana
Dalında çiçeğim boyandı kana
Gonca güller gibi derildim anne

Sebep bazen aşktı bazen de fikir
Fikirde zenginim aşktaysa fakir
Öyle coşmuştum ki olmuştum zakir
Ne yazık günaha sarıldım anne

Ne çok çilem varmış çek çek bitmiyor
Başımda bir bela kovsam gitmiyor
Sabrım da tükendi gayrı yetmiyor
Feleğin çarkında kuruldum anne

Avcumun içinde öfkemi tuttum
Sıktım dişlerimi acımı yuttum
Ben kendi kendimi böyle avuttum
Tam orta yerimden kırıldım anne

Dört duvar arası korku yaşarken
Hüzün eşlik eder azap coşarken
Güneşe küsmüşüm güne taşarken
Bükülmüş yay gibi gerildim anne

Geceler süzerken bende gözünü
Aynalar saklıyor benden yüzünü
Yakaladım derken aşkın özünü
Leyla’nın derdiyle vuruldum anne


FEVZİ ÖZTÜRK
23/12/2014