Yine dolandın dünya malına yine nefsim
Yetmedi mi artık bak cebin doldu doymadın
Bir faydan oldu mu hiç insana söyle nefsim
Bir duaya el açıp âmin bile demedin
Sendeki mal sevdası ahrette dert kavgası
Kibrinle çamura bat yanarsın açıkçası
Bendeki aşk sevdası sendeki mal kavgası
Bir duaya el açıp âmin bile demedin
Rahmanın rahmetinde hep kaçtın ne anladın
Hiç durmadın koştun sen mal mal dedin ağladın
İnsanda onur şeref var diye hiç bakmadın
Bir duaya el açıp âmin bile demedin
Gece gündüz zevk sefa hiç gelmedin imana
Mim gibi sen eğildin vav gibi hep büküldün
Elif gibi sen doğru olmadın sen ey nefsim
Bir duaya el açıp âmin bile demedin
İmtihanla yoğruldun Aşk’a doğru koşmadın
Mezar çağırdı ibret için dönüp bakmadın
Ben oraya hiç girmem dedin yakalandın
Feryat ile figanla şimdi sen yalnız kaldın
Kul Mehmet’im nefsine inanma at çukura
Dilsiz kalırsın her an keser yüksek fatura
Mahşerde mahcup eder giy yırtık sen kundura
Tefekküre doğru git sen atma yazı tura
Nefis çıkar yoluna elinde kasatura
İmanınla devam et at onu uçuruma


Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin’de affı için
Selam ve dua ile...