Cümlelerim aksıyor,
Hep yarım yamalak.
Harflerim hiç olmadığı kadar eksik,
Kayıp gitmişler sanki avuçlarımdan.
Söylenmesi gereken yerde,
Söylenesi cümleler silinmiş hafızamdan.
İçimde bir buhran,
Sebepli sebepsiz boğmaya hazır ruhumu.
Deli tay gibi oraya buraya saldırtıyor beni.
Üstelik hiç bir takviyesi de yok.
Tamamen kendi enerjisi saçıp savurduğu.

Ayaklarım kayıyor düz yollarda,
Bir kuşun ağzında,
Yavrusuna götürdüğü yem gibiyim.
Şimdi bir yavruyu doyuracağı için
Bir işe mi yarayacak bedenim?
Yoksa rastgele çöplükten seçilmiş
Bir leş miyim?

Bütün saflıklarımı,
Senin için biriktirmişcesine
Serdim yollarına.
Kirlenmişlik senden aldığım tek hatıra.
Sıvadım saflıklardan boşalmış deliklerine kalbimin.

Sıfıra tamamlıyorum eksilerimi.
Yuvarlandığım merdivenlerden.
Adım adım çıkıyorum,
Arkamda siyah bir iz bırakıyorum,
Geldiğim yolları bir daha unutmayım diye.
Harflerim tekrar yeşeriyor.
Cümlelerimde geri dönecek biliyorum...

Hiç bir tellak temizleyemeyeceği için,
Nefsimi katlederken oluşan kirleri ruhumdan,
Ben keseliyorum.
Deli gibi.