Zordur bilirim… ardında kokusunu yastığına, yorganına… bırakarak gider ayrılık.
Daha bir kıymetlenir yüzüne bakmadığın derin yalnızlık…
Kırdığın vazoların soldurduğu güllerin kederinde solarken, sarı sıcak mutluluk.
Kırılmakta zordur, bırakmak kadar kederlidir izleri derin.

Bir sancıdır ki kramplarıyla dolanır ayakları kelimelerinin.
Can çekişir hatırlarında tokatladığın, kırdığın onunla paylaştığın her saniye. Çünkü gitmiştir…
Kendi canını acıtırsın, tırnakların kanatır, dişlerin parçalar zehirli kelimelerin döküldüğü dudaklarını.
Günler solar su sızdıran hatıralarınla ıslanır gözyaşların.

Zordur, çok zor! özellikle geceler daha bir sancılıdır, acıları doğurur saniye saniye nefeslerin...
Beynin sorgular, kalbin ise zehirli, siyah kanını pompalar, damarlarına gece bulaşır.
İstir kokusu parmaklarına bulaşan… kelimelerin kendi içinde keskin, dışında ise yoksun ve hükümsüzleştiği bir gerçektir yaşadığın.
Kasırgan kendine aittir, dışında ise beyaza boyalı bir duvar yalınlığı yaşarsın.
Kimse göremez içindeki dikenli siyah sarmaşıkları.



Güneş doğuyor şimdi
Arala perdelerini yüreğinin… hüzün için geceye çok var