Söyle, ne vardı bırakıp gidecek,
Buralardan ayrı düşüp uzaklaşacak.
Söyle, ne geldi aklına birden bire,
Her şeyi yıkıp geride bırakacak kadar.
Hani düşlerin, hani umutların var dı…
Önümüzde ki ilkbaharda sözlenecektin,
Yuva kurup, krallar gibi evlenecektin.
Ah ulan ah, Mevlüt…
Bu muydu verdiğin sözlerin.
Şimdi kara kara düşünüp,
Ne zaman dönecek bu hayta diye,
Bak yollarını gözlüyorum.
Hani hatırlıyor musun? ..
Kurulmuştuk ta seninle bir sedire,
Bir paket sigaranın dibini kökleyerek…
Gelecekle ilgili planlar yapmıştık, ha bire.
Bir de peşinden türkü patlatıp keyif yapmıştık.
Ne sözler vermiştik birbirimize…
Kuytu da olsa bir köşede,
Dükkan açmayacak mıydık? ..
Doldurup içine malları,
Birlikte satmayacak mıydık? ..
Bir de dükkanın önüne atıp iskemleleri,
Kurulup el aleme keyif yapmayacak mıydık? ..
Hep kızıp duruyordun ya Berduş Muzaffere:
“Bir gün elimden kimse alamayacak,
Kafasını kıracağım bu sefer”
Diyordun ya, hani ne oldu?
Bak adam bizden önce davranıp
Bir dükkanın önüne kurulacak oldu.
Bu muydu oğlum senin adamlığın…
Bir ben miyim sanki yakmadığın..
Hani sen değil miydin deli gibi seven? ..
“Bir gün kıyacağım nikahı şu Mualla’ya” diyen.
Yoksa Mualla’mı neden oldu böyle kaybolup gitmene? „
Kızı da perişan ettin oğlum.
Korkarım bir gün sana kızıp canına kıyacak.
Ya da seni bulduğu yerde bir kaşık suda boğacak.
İşte acırım o zaman sana.
Gam keder olur bana.
Ya anana babana ne demeli…
Senin yüzünden, üzüntülerinden harap oldular.
Perişan olup senin için sararıp soldular.
Bu muydu oğlum senin adamlığın?
Hangi köşede, hangi cehennemdeysen,
Bir haber gönder be oğlum.
Sen değimliydin bu dünyanın anasını satan
Sen değimliydin her suçu Kahpe feleğe atan.
Bak oğlum sen oldun şimdi çamura yatan.
Hani senin şefindim
Bir soluk nefesindim
Ne oldu bir kalemde silip attın mı her şeyi?
Unuttun mu seni sevenleri? ..
Ah ulan Mevlüt! ..
Ne vardı bırakıp gidecek.
Neredeysen dön artık, dön gel be oğlum…


Hasan Yüksel