1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
705
Okunma
KARANFİLLER YAŞ DÖKER
Gecenin koynunda feryâd u figan,
Hasretine umut, bir beyaz mendil…
Buz tutmuş ırmağı andırır zaman,
Yas tutar gonca gül, ağlar karanfil.
Soylu sevdamıza hasret bu toprak,
Umutla yaşadı belki üç asır…
Gönül hazanında düştü son yaprak,
Çözülen düğümde gizlendi kaç sır.
Eski iklimlerde sevda servetti,
Gül suyu kokulu dualar muştu…
Gözyaşı sineye yağan rahmetti,
Yürekler, rahmete adanmış kuştu.
Sevda kuraklığı bu çağdan mîras,
Âlem suya kanmış kendi gönlünce…
Yakar yürekleri bunca ihtiras,
Bir damlaya hasret yaşar ömrünce.
Derdimi paylaşan sade dört duvar,
Hasretime umut, bir beyaz mendil…
Günbeyli, ağyarı, gülzarda arar,
Saf tutar gonca gül, koşar karanfil!
Daha görülecek nice günler var.
Mahmut TOPBAŞLI
5.0
100% (3)
Cevap Yaz