Daha dün gibi hatırlarım nede kalabalıktı etrafım.
Ya şimdi çıldırıyorum yalnızlıktan sanki yalnız bir cınar gibiyim.
Ne uyku giriyor gözlerime nede gecelerin sesizliğine sığına biliyorum.
Bir an İçim yanıyor nefesim daralıyor bağırsam sesimi kimse duymuyor.
Birden dışarı atıyorum ama caddeler daracık sokaklarda cıkmaz olıuor.
Ben şimdi kendimi arıyorum kendimi kaybettimde.
Oysa daha dün gibi hatırlarım ufak bir çocuktum.
Parayı pulu pek bilmem yokluğu birde can bildiğimiz arkadaşlarla büyüdüm.
Bildiğim en iyi şey acıların içinde yoğrulmak fırtınalarda savrulmak.
Yapma be dünya kendim ettim kendim buldum biliyorum şimdi herkesden kacıyorum.
Biliyorum şimden sonra yalnızlık artık benim kaderim.
Kuytu karanlık meyhane köşelerinde kaderime küsüp her gün iciyorum.
Boğazım kuruyor başım dönüyor şimdi kadehlerin dibinde kayboluyorum.
Bilirmisin her gecenin sabahında kendimi arayorum.
Eskiden ne kadar kalabalıktı yanım şimdi yalnızlıktan cıldırıyorum.
Ve yıkılmış koca bir çınar gibiyim daracık odamda.
Bütün umutlar yitik paramparça ben şimdi ucup giden gencliğimi arayorum.
Ve kapıldığım çaresizlik girdabında hep kendimi arayorum......

MURAT KAYA