ASILSIZ İHBAR

asılsız ihbardı vurulduğumuz
kötü haber tez duyulur ya
duymuştu analarımız

lise son sınıftayken
hepimiz toy delikanlılardık
güne sağdan mı başlasak
soldan mı diye hayaller kurardık

revaçta solculuk var
biz soldan uyanır
daha üç adım gitmeden
bir çatışmada vurulurduk

yine bir seferinde
Ali, Haydar ve Umut
kıstırılmış sokak arasında

tam da umutlar tükenmek üzereyken
haber gelirdi köy kahvesine
hadi toparlanın kıstırılmış bizimkiler diyerek

hemen kalkardık ayağa
neden niçin demeden
tereddüt dahi etmeden
çıkardık kahveden
dağılarak dört bir yana

kimimiz sopalarla
kimimiz silahlarla
dalardık bir kavgaya

kimdi
neydi
niçindi
vurulan kim vuran kimdi demeden
her darbede inleyen eyvahlarla

yine başka bir olay
yine siren sesleri
zaptiyeler sarmıştı dört yanımızı
Ali, Haydar, Umut ve ben
alınmıştık içeri

artık biz de kodesteydik
yan hücrede inleyen kim
ana avrat söven kim

nihayet gece vakti
aylardan mart
duyuldu telefon sesi
görülmüştü bekçinin köpek dişi
gelmişti bize sıra

parmaklıklara sürtülerek gelen cop sesleri
Allah Allah nidalarıyla polisler
düşman üstüne giden savaşçılar gibi
geldiler üzstümüze
oysa biz üç kişiydik
küçümser sırıtışlarla biri hemen atladı
şimdi ananızı belledik

Ali hemen fırladı
anama küfretme ulan
Haydar, Umut ve ben
karar verdik anında
anamıza küfreden şerefsizi
getirecektik dize

yağız bir kavgadan sonra
kafama darbe almış düşmüştüm ben yerlere

hatırladığım en son ses
Ali’nin haykırışıydı
“şerefsizler öldürdü”

öldü diye
polisler
kuytu bir köprü altına kaldırıp da atmışlar
baygın yatmışım saatlerce

gecenin sabahında
tinerci çocuk görmüş
haber vermiş millete ve biri de emniyete
garibim tinerci diye
alınmamış dikkate
asılsız ihbar diye

Efkan ÖTGÜN