Sen, yazıpta okuyamadığım bir şiirsin.
Ve sen, yazılmayı değil, okunmayı seversin.
Sen, anlamını yitiren bir cümlesin.
Çünkü sen, anlamsız kalmayı seversin.

Gelişin yaşama sebebiydi.
Gidişin ise intihar oldu yüreğime.
Sen bir yürek katilisin,
Çünkü sen, nefessiz bir bedensin.

Geçen günlerinin,bir anlamı var mı acaba?
Acaba seninde atan bir kalbin var mı?
Acaba, acabalarda kalıyormusun zaman zaman.
Sen, yazılmayı hakettin mi acaba?

Sen,kahpeliğin en son modelisin.
Ve sen, merhameti değil, zalimliği bilirsin.
Sen, düşene el uzatmazsın.
İşte en çokta o halini seversin.

Ecel kapıyı çaldığında,
Geçebilecek misin o kapıdan acaba?
Son nefesin geldiğinde,
Ağlayabilecek misin acaba?

Sen, yazıldıktan sonra atılcak bir şiirsin.
Anlamı, kafiyesi olsa neye yarar.
Altında benim adım yazsa,ne manası var.
Sen bir hiçsin, yazılmayı bile haketmedin.

Açacak gül, gelişinle soldu.
Bir gittin, her yer bahar oldu.
Aslında hep gelip giden bendim.
İşte ne olduysa, o zaman oldu.