gelmişim
uzak bir kentin çocuk uysallığından
gözlerini milat bilmişim
ellerimle yaktığım ateşi söndürmüşüm
yüreğimin…

durmuşum
gök mavisi gözlerinin eşiğinde
bedenin göçkünmüş gençliğinden
bakınca ben
yüzünün kıvrımlarında gizli ruh haritandan.
oysa sen
nice baharlar salık verirdin
gözlerinden…

bakmışım
coşkun fırat’ın taşkınlığına
ve sen
ağlamışın
gözyaşların yüreğini ıslatmış
semavi yüzünü kızıla boyamış
alı al eşkin.
ki ben
gölgeni dost bilmiş
dayanmışım en dağlı yerinden
eteklerin savruk…
bilememişim temmuzun sıcağını
içimde kar yağarken
gözlerini mevsim bellemişim.
dokunamamışım
uzak gelmiş ellerin hep.

gidince sen
kahrolmuş ölememişim
lepiska saçlarında
asılı kalmış üstelik mücrim ruhum
şimdi ben
geçmişim gençliğimden
pazarlıksız
sana bırakmışım gök mavisini
ki
gözlerin ankara’nın ayazı…


2008-02-08