0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1338
Okunma
Ümitler besledim, hayaller kurdum,
ANGORA’ da bir evim olsun diyerek.
Geceyi gündüz sanarak çalışıp durdum,
Yuvamda mutluluk olsun diyerek.
Krize yakalandım MALİYE vurdu bana,
Savruldum dört bir yöne, devrildim yana;
ENFLASYON CANAVARI da göz yumdu buna,
Daha bunlar sana azdır diyerek.
Bir türlü başlamaz oldu bizim inşaat,
Sıktıkça sıktım ettim aza kanaat.
Dimdik kaldım ayakta dosta düşmana inat,
Elbet bir gün evim biter diyerek.
BARMEK iflas etti düştü yargıya,
Hakim başladı hummalı bir sorguya;
Aldılar bedeni alçılı bir sargıya,
İlkyardım’ da bu ilk çare diyerek.
Altın yere düşünce olur mu hiç pul ?
Kul hakkı ile DİVAN’a çıkmasın bir kul;
Çözüm neyse bir an önce ara da bul,
İnsafa gel, yeter artık HÜSEYİN ARABUL.
Şuayip AVCI Ocak 2004 / ANKARA
