İnsanlar gelip geçiyor yanımızdan,
Farketmiyor kimse bizi.
Üzülmüyoruz yine de;
Aynı gökyüzüne bakıyoruz,
Aynı havayı çekiyoruz içimize.
Belki aynı yıldızı tutuyoruz,
Aynı dilekler geçiyor,
Belki de içimizden.

Ama... Aşk,
Ama...Umut,
Neden söylesene...?
Böylesine insafsızca,
Uzaklaşıp kaçıyor ikimizden.

Oysa sen= ben,
Çarpsan ,bölsen toplasan,
Çıkarsan yinede tüm hesaplar,
Biliyorum aynı çıkar.
Bütün denklemler denense,
Farketmez biliyorum,
Bu sevda tüm kuralları yıkar.

Ama ...Ayrılık,
Ama... Hüzün,
Neden söylesene...?
Böylesine gözyaşı bulutları,
Eksik olmuyor gözlerimizden.

Ki seninle biz,
Bir elmanın iki yarısı,
Birimiz gün beyazı,
Birimiz gecenin karası.
Biz seninle iki firari,
İki asi yürek...
Yine de çok iyi biliriz,
Sevmek ne demek,
Vazgeçmek ne demek.

Ama ... Sen,
Ama... Ben,
Neden söylesene...?
Böylesine birbirini severken,
Yalnızlıgı payımıza aldık sevgiden.

Blueangel/16.12.2014