En çok buğu düşmüş üzüm yalnızlığını özledim
Eylülden sızan gizemli afacan çocukluğumu
Ve evimin arka odasına sakladım düşlerimi


Yorgun yıllara tezat
Gülümseyen gülün yalnızlığını düşlerime serptim
Haydi hazırlan benim öykümü yazmaya sihirli kalemim
Evimin arka odasında saklanan çocukluğumu
Ve üzüm buğusu yalnızlığımı


Kederli yapraklar düşer ömre
Bir kadın sızarken geceye
Kızıl etekli bahar ürker
Dökülür masalların üzüm buğusu


Sonra masalsı bir müzik yayılır
Ritmik yaprak hışırtısı eşliğinde
Ardından bir kadın dokunur gecenin piyano tuşlarına
Dökülür bezmi alem baharın şahaşer tablosuna


Mistik öyküler dile gelir merhaba efsunlu yalnızlığım
Şimdi avuçlarımda tövbe dilimde hu
Yüreğimde bahar artığı dökülen bir avuç hazan
Ve evimin arka odasında saklanan çocukluğum



mahmudiye düzkaya