YEŞEREN ÜMİTLER

Yalnızlığın bağrına has sevdalar ekmişim,
Çiçeğine su diye gözyaşımı dökmüşüm.

Nice mevsim sabırla açmasını beklerken,
Kardelen gülüşüyle gün yüzüne çıkmışım.

Sanmışım umutlarım bir baharın dalında,
Yeşeren dağlarıma şevkle zılgıt çekmişim.

Kovmuşum karanlığı Hıra aydınlığıyla,
Huzura ermek için huzurda diz çökmüşüm.

Düşmüşüm yollarına bir çoban saflığıyla,
Rahmetini dileyip şu boynumu bükmüşüm.

Buz tutan yüreğimi dualarla hohlayıp,
Deryada bir damlanın ilmeğini sökmüşüm.

Arınıp Mâsivâdan kırk pınarın suyuyla,
Efelenen nefsimin ümüğünü sıkmışım.

Ötelere çağıran bir sesle uyanarak,
Cananın fermanıyla nice bendi yıkmışım.

Gökkuşağı renklerle bezenirken hayatım,
Ezel ebed yolunda damla damla akmışım.

Günbeyli bin ümitle yeni güne başlarken,
Güneşin busesini tam şurama dikmişim.

Yalnızlığın bağrına has sevdalar ekmişim…

Mahmut TOPBAŞLI