Eşsiz edan incecik dilin berrak sulardan.
Nisan yağmurlarından yadigar hep gülüşün.
Emsalsiz ikliminde naz tüter uykulardan.
Sensin eşsiz cereni paha biçilmez düşün.
Neden niçin bilemem gül ıtırı sen misal.


Şebnem bir öykü olur seni anlatır daim.
Güle renk ahenk iner senin eşsiz hüsnünden.
Hurufatın dilinde gül mahreçli adın im.
Yarına seni taşır hayal rüzgarı dünden.
Hayalimden silemem gül ıtırı sen misal.


Duamı sükut ile süslerim mevzu sensen.
Gülüşünü betimeler seher vakti açan gül.
Gönlümün gergefine işlenen tek desen sen.
Çaydanlığımın isi sanki Leyla’da kakül.
Başka bir şey dilemem gül ıtırı sen misal.


Adını yazmaz kalem yüreğimde im kalır.
Kelimeler tutuşur lügatin sinesinde.
Sen gitsen de gönülde izin her daim kalır.
Saklar seni şarkılar bir notanın esinde.
Seni yadel bilemem gül ıtırı sen misal.


Cümle harfler can atar seni anlatmak için.
Zarafetin harfleri salar hep düşünceye.
Yurdun bazen Çin olur bazı demlerde Maçin.
Ben şiirler yazarım naz timsali eceye.
Adını söyleyemem gül ıtırı sen misal.
Ankara,14.12.2014 İ.K