Sürgünlük günlerim sinmiş soluk mektuplara
Mürekkebi solmuş yârin kokusuyla
İçimde rüyaların bitmeden daha
Şafağın gökkuşağı uçurtmalarıyla gittin

Mehtap akardı rüyanın meyhanesine
Meltemlerin serinliğinde beklerdim seni
Ne elveda dedin ne de hoşça kal
Vefasızlar gibi bırakıp gittin

Her özleyişte kalbimi kavuruyor feryatlarım
Gitmeseydin senin kalbin olurdum
Kalbimden düşmüyor sürgünlük gülüşlerim
Sürgündeki rüyaların kokusunu özlemiştim

Meltemli rüyaların sıcak nefesli yazlarıyla
Ömrümce aşkıyla dolu olurdum
Leylak salkımları asılmış zamanın kalbine
Ne yazık ki kalbimi bilmeden gittin

Hatırladın mı geçmişteki sahilin çiçeklerini
Akasya meyhanelerinde beyhude aşklarım
Şimdi mevsim hazan sürgünlük günlerimde
Hıçkırıklar içinde ağlarken masamda

Hasretin depreşir sessiz koylarda yürürken
Keder fısıldardı gülümseyerek bana
Gelmeyeceğini bilirim günlerce
Cevapsız aşklar bırakıp gittin

Kalbimdeki yakamozlar bitmesin derdim
Gecenin bahçesinden denizi seyrederken
Sallanarak yürürdüm kederin sarhoşluğunda
Gökkuşağı sevinçlerimle sana koşarken

Rüyalar efkârın mor aydınlığında ağlaşıyor
İlkbahar ağaçlarının dibinde ışığın limanları
Kaderin yorgunluğunda süzülen gözyaşlarım
Beyhude dualarım dökülüyor çaresiz dilimden