Onca fırtınaları dindiren gökyüzü cemresiydi yemyeşil gözlerin,
Vapur sefasında simit sevdasına uçan martı gibi beklemekti aşk..
Işıklar ıssız tepelerden süzülürken koyu kahve gecelere,
Perdeleri yakan kızıllığın gölgesinde su beklemekti aşk..

Nabzımı canlandırdı buğulu camlara kazıdığın baş harfin,
Okyanusu dalgalara boğan sıla kokulu gemi misaliydi aşk..
Boynunda taşıdığın kolye sevgime olan sadakatini yayarken,
Buz dağını hiçe sayan Titanik gibi gözünü karartmaktı aşk..

Şiirsi bir tabloda tuale boyamakla doldurmaya çalışırken imgeleri,
Fırçasına tutkun bilinçaltı sevdalısı atölyesiz bir ressamdı aşk..
Kurşunsuz savaşa giren bir nefer cephesiz gözlerini yumarken,
Ölüme göğüs geren kahramanın destanlarında gizliydi aşk..

Yakamozun huzuruna çıkan Ay’ın gölgesini ararken,
Seninle yeniden doğmaya söz vermekti dudaklarımdaki aşk..
Meftun olmuş bakışların köz etti içimi kızıl kumun fırtınasında,
Tan yeri ağarana kadar heyecanla seni sevip beklemekti aşk..


ALİ İHSAN KARABIÇAK