0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1113
Okunma
geceleri sevmiş zamanla karanlık olmuş bir adamdı,
gecenin karanlığının saklamasını umdu hatalarını,
hiç anlatamadı
yada anlaşılamadı
artık önemsiz kelimeler,
ama birtek onlar kaldı.
artık onları bile anlamdıramıyor bir şey yükleyemiyordu,
yapamadığını bilerek yazıyordu.
içini dökmek,hafiflemek uğruna
her seferinde başaramasada devam ediyordu.
zaten yapabildiği pek bir şey yoktu...
boş bakan gözlerle izleyebilirdi dünyayı.
sanırım,
tek özelliği buydu.
ama artık kekeliyor cümleleri yutuyordu.
karışık...
ve bir okadar karanlık...
kafasından geçenlere rağmen
oturduğu yerden kalkmayıp,
rutine dönmüş başkasının gerçekliği olan
yaşadığı her dakikayı tüketiyordu
boşa giden her anın farkında.
5.0
100% (1)
