Dönmek için dakikaları sayarak gidenler , gelmek için aceleyle çıkarlardı yola,
Her gidişin bir dönüşü olduğunu hissettirirlerdi,
Dönülmek üzere gidilen anlarda hepyanında olduğunu bilmenin huzuru kaplardı bekleyenleri,
Ayrı yer ve zamanlara hapsolunmuş da olsa ,bilinirdi ayrı olunmadığı.


Günler geçer, hüzünler biter, gönüller şenlenirdi gelişlerin yollarında ,
Bazen perde aralanır bazen balkon sefasında izlenirdi salına salına gelişler,
Rüzgarın yazın ılık , sonbaharın soğuk nefesinin hissedildiği,
Yağmurla ıslanan saçların gökkuşağı güneşinde tarandığı scooter sefalarına ne demeli,
Unuttum zannettin değil mi göl manzaralı tahtımızı...



Ne yazılırsa yazılsın hiçbirşey tam tadında anlatılmayacak,
Ne gidenlerin artık dönmeyecekleri ne de dönülsede aynı tadın olmayacağı,
Gidenler gitti , kalanlar aynı kaldı mı ki acaba?
Ne giden aynı ne kalan gidene de kalana da artık yok selam...