dünya hali odur ki kardeş kardeşi vursa
esen rüzgar kan toplar kızıl bulutlar ağlar
gönül söyler rüzgara dünya dönmekten dursa
ademoğlunun başına düşmeden yüce dağlar
sular başını alır vurur kara taşlara
yaralanır ses etmez yeter ki o deryaya
kanat olup gözyaşı sorsun uçan kuşlara
tövbe etmek düşer mi hiç güneşe hiç aya
insanların yerine kim gözyaşı döksün
cehennemin gözyaşı ateşi harlıyorken
hangi canavar çıkıp kanlı dişini söksün
zalimlerin önünde garip yargılanıyorken
düşünün canavarı bile geçmiş insanlık
iklimler tura çıksa hira koksa mevsimler
tanrı dağlarında da kalmamışken destanlık
toprak altında kalmış fayda vermez isimler
varsa yeni gelende insan adına ümit
lakin o da benzerse kin güden atasına
ağlamaz mı peygamber ve güler mi bir vakit
hapsetmez mi kendini pişmanlık çatısına
hani belki ben yanlışım kucaklarız kardeşi
ben ağlasam da olur yeter ki gülsün kardeşim
dünyevi güzel günler beklesin kardeşimi
içindeki kör ateş sönsün artık kardeşim