AZRAİL

Düşümü sürdüm yüzüne,
kanayan yüreğim nasır tutmuştu; yokluğunda!
‘’Sabır ya Allah’’ diyen dilim lal olmuştu.
Kaç şafak gerekirdi kavuşmaya,
daha ne kadar ötecek gönül bahçemdeki bülbül
çileli çileli…


Gül yüzlüm, kurudu ruhumun her tarafı,
kurudu saksımda ki karanfil!


Ayrılıkları yazmayacaktım,
Ölüm olmayacaktı mısralarımda
yemin etmiştim en değerli varlığım üzerine…
Sımsıcak geceleri yazacaktım artık!
Teninin karanfil kokan sabahını yazacaktım.
Yine olmadı kadınım…
Penceremdeki çiçeklerim gibi soldun,
Sana varmak için yaşıyorum artık.
Sinemin yaralandığı günleri saymayayım.
Azrailim hadi gel;
Hazırım düş görmeye!!


Muhsin DEMİR
05 Mayıs 2012