İNTİHAR



Namluyu tam kulağımın üstüne,
şakağıma dayadım.
Kaç kez parmağım tetiği aradı da sonra vazgeçtim.
Namlunun o soğuk çeliği
üşütüyordu her yanımı.
Sağa bakıyordum buz.
Sol yanım çoktan donmuş.
Allahım ama terliyordum ben,
sanki tabancam elimden kayıp düşecek.
Her yanım ıslak, yapış yapış ve ben iliklerime
kadar üşüyordum!
Bir ara gözüm duvarda ki takvime takıldı
ve dalıp gittim öylece……..
………………….
Saçlarını parmaklarımın arasından geçirişim
geldi gözümün önüne,
Ve beni geriye savurana kadar
Şehvetle öperdim dudaklarından!
Eğerinden boşalmış tay gibi
hırçınca sevişirdik seninle.
Bir keresinde boynumu morluklar
içinde bırakmıştında
bir hafta boğazlı kazak giymek zorunda kaldım.
Seviyordum seni deliler gibi ağşıktım sana!
……………..
Saatin gece ikiyi vurmasıyla kendime geldim.
Balyoz gibi ağırlaşan silahı ve elimin
ağrısını hissettim sonra.
Tabancamı daha iyi kavradım.
Artık titremiyordum;
korkudan veya soğuktan!
Birazdan olacaklar sanki gündelik hayatımın bir parçası!
………………….
……..
Ne çokta yorulmuşum!
Elimi sürekli havada tutmak çok yorucu.
Az kaldı ama, birazdan dalacağım ebedi uykuya.
Ha gayret, bu ızdıraba bir son vereceğim……..


Sanırım elveda vakti yaklaşıyor.
Şimdi bitiremezsem bu iş yatacak!

İşaret parmağımı tetiğin üzerine getirdim
ve canım acıyana kadar bastırdım namluyu şakağıma!!
Bitiyor işte;
Gülüşler, ağıtlar, heyecanlar… Fizik adına her şey!!
Hayalimde bile sevişemeyeceğim seninle,
resmine bakıp ‘’seni seviyorum’’ diyemeyeceğim.
Hoşça kal demeyi öğrenemedim ömrüm boyunca,
Yine de gitmeliyim buralardan!!

Elveda yaşam!!!!


Muhsin DEMİR
16 Ekim 2001