Efkarıma yaren olan bu şehrin,
Ayazında üşüyorum bu gece.
Beni benden alan kara sevdanın,
Yollarına düşüyorum bu gece.

Sanki yar uzaktan baktı da gitti,
Ruhuma,içime aktı da gitti,
Aşkın ateşini yaktı da gitti,
O ateşte pişiyorum bu gece.

Önüne oturdum perdesiz camın,
Düştüm deryasına,kederin,gamın,
Sönecekmiş gibi titreyen mumun,
Işığında ışıyorum bu gece.

Değildir vefasız,kıymetim bilir,
Gelmese de kendi,hayali gelir,
Belkide gitmez hep, yanımda kalır,
Umudunu taşıyorum bu gece.

Ne ayıldım ne de,kendime geldim,
Büyülenmiş gibi öylece kaldım,
Deli miyim yoksa sarhoş mu oldum ?
Kendime de şaşıyorum bu gece.

Yürek dünden hazır,düzenli derli,
Hasretinden buram buram kederli,
Seni özlemenin,dumanlı,karlı,
Dağlarını aşıyorum bu gece.

Vefayı sevdayı sende buldum ya,
Toz pembe hayaller kurup durdum ya,
Düş te olsa gül yüzünü gördüm ya,
Sevincimden coşuyorum bu gece.

Kıymet bilmeyip de terkedenlerin,
Kalbi paramparça eden dünlerin,
Geçmişte kalan o, kara günlerin,
Mezarını eşiyorum bu gece.

Erdal SARIGÖZ
12-Aralık-2014
İSTANBUL