Bu gün hala, her gece aynı rüyaları görüyor
Evimizin terasın da oluyorum. Bu anı neden yaşamıyorum
Yasak mı, zor mu ne ne ne...
Annem neden hep orda, bende yanındayım
Evimizin kapısı hep açık. Ben bunları yazarken ağlıyorum
Burnumun direkleri neden acıyor, yüreğim üşüyor
Beni bu hale getiren ne
Bozulmuş düzen mi, tadı kaçık insanlar mı
Gördüğüm nankörlük mü, bakir olmayan tabiat mı
Hep takılı kaldığım o yıllar
Siz çok mu güzeldiniz. Yoksa ben mi tasasızdım
Yaşadıklarım o günlerle ilintili
Anılar, tadlar, zevkler, mevsimler, gündüz ve geceler
Hani hiç bitmesin dediğim umarsız anlar
Yastıklar mı yumuşaktı, yoksa benim kafam mı hafifti
Masal tadı vardı o yaşanmışlıklarda
Melekler mi dans ediyordu çevremde
Kelebekler mi kanat çırpıyordu yüreğim de
Yerimde duramıyordum. Gece başka güzel, gündüz başka
Güneş daha mı güzel doğuyor, gece yıldızlar daha mı çoktu
Uğur böcekleri vardı her yerde, gece kuşları
Ağaç yapraklarının hışırtısı, derenin şırıltısı duyulurdu
Geceleri senfoni orkestrası oluşurdu
Umut yorganı olup, yıldızlar örterdi üstümüzü
Periler masal anlatırdı
Terasta otururduk annemle büyük bir huzur içinde
Uydurdum çoğu kez kucağında. O güzel sesi ile şarkılar söylerdi içli içli
Pamuk elleri dolaşırdı şaçlarımda
Dalar giderdim en güzel rüyalara
Şimdi adını koyamıyor, sorularıma cevap bulamıyorum
Ne zaman büyüdüm, ne zaman böyle dağıldım
Bu gün hasretini çektiklerimi doya doya , sindire sindire yaşayayım diye
Bu aklımla yeniden çocuk olayım
Annemin ellerini, ellerime kelepçeleyeyim
Beni terk edip gitmesin sevdiklerim, boynum bükülmesin peşlerinden
Özlemim bu kadar kocaman olmasın
Hasret uzak, sevda içime yuva kursun
Olmaz mı

Nazlıgelin


12 / 12 / 2014