kalbim daha bir yorgun atıyor
öyle bitkin ki, ayrılıklardan, kırgınlıklardan
ayakta tutamaz oldu direği olduğu umutları
her sabah bir başka kırgın hayaller
öyle ki, güne, geceye kırgınım
gelmeyişinle son bulan gün batımlarına
o cehenneme iten tan kızıllığına
gözyaşlarında boğan o sefil anılara.
daha bir alıngan şimdi yüreğim
kendi kaderimi de kendimden bildim
kaç kere bozdum sana ettiğim tövbeleri
doğuşunda umut dilediğim her güneş hasret doğururken
içten içe yandığım oldun
sensizliği yutkunuyorum her saat başı
gelişini özlüyorum,
ayak seslerini özlüyorum
bilmezsin, gecelere sığamıyorum,
nefesimi sıkan hayallerin var
adını anmayı bilmediğim yaralarım
adını yürek cehennemi koyduğum yangınlarım var
hangi gönüle sardıysam sönsün diye, nafile
ateşe, ateş kattım misali
umutlarımın yıkılışına tanık oldum
güz, güz soldum, döküldüm her baharda
düşlerle uyandım gece yarılarına
ah o gözler
azrail kancası, ömrüm ucunda asılı
bütün görkemiyle içimde hasretin
öyle ki, aldığım nefese dahi kırgınım.

Ekrem Tong