" Gören sanır sefâdan sema‘-ı rah ederim:
Döner döner bakarım kûy-ı yâre, ah ederim !


Demiş, o en sevdiğim beyitinde Esrar Dede ...Karanlığın sevdadan yana olanından dem vurmuş tıpkı sayın şairimizin şiirinde dediği gibi...Karanlık kaç renge kuyu olmuştur bilinmez ama eminim olduğum bir şey varsa ismini sevdanın kara yüzünden aldığıdır.En çok o yakışır çünkü en büyük karanlığın yürekleri çürüttüğü o yere... Yeşil çimen, beyaz güvercin demişsiniz ya hani bir cennet karesi şekillendi birden hani mutluluğun, esenliğin daim olduğu bir ilahi güzellik abidesi..Karanlık ve daim güzellik... uzakların birbirine ne kadar yakın oldurabileceğini düşündüm bir an...mümkün müdür ki...karanlıktan görünen, duyulan , bilinen o büyüleyici duyuşa varmak...yaşamak...Karanlığın zifiri deminden yankılanan
kendi sesimi duymuş gibi oldum şiirde.Her zaman ki gibi çok güzeldi.Yanlış anlaşılmasın lütfen acıya sevindiğimden değil, duygunun ifadelenişi olarak demek istiyorum.Dupduru, sıcak, samimi, dolaysız .Var olsun yetkin kaleminiz değerli dost şairim.Daim esenlik dileklerimle yüreğinize.

Selam ve saygılarımla.