Oflamadan önce içime çektiğim son nefesim gibisin sevgili.
Önce derin derin içime çekip beklediğim,
Sonra bütün gücümle özgür bıraktığım…
Sonra da, soluduğum bütün havaya karışansın sen,
Bütün tenime değen ve bütün hücrelerimi gezensin…
Boşluğumsun sen, özgürlüğümsün
Sevdamsın,
Sevgimsin…
Oflamalarımın içindeki gizli özlemsin
Özlemelerimin öznesisin
Ve öznelerin en değerlisi sensin hayatımda

Nefes almayı bıraktığımda, toprağımsın kabrimde
Sonra güzelliğisin cennetin
Bazen de cehennem ateşisin yüreğimde
Rüzgâr olup nefesimden; söndürensin içimi.
Bir yudum aşksın susadığımda …
‘’Seni seviyorum’’ dediğimde,
Susmalarımı dindiren bir çift sözsün dilimde

Ruhusun sevmelerin ve canısın bedenimin...
Sevmelerin en bilinmeyeni,
En tatlısı tebessümlerin ,
Sevdamın ise biricik besmelesi
Sensin...

İtiraf edemediğim sevgilimsin sen benim
Kimsenin bilmediği aşksın
Şiirlerimin mısralarında gördüğüm,
Ve türkülerin sözlerinde duyduğum
Bir sazın tınılarında dinlediğim
Yeni yeşeren ve hiç solmayacak sevdasın sen
Bu hayat sahnesinde boy gösteren biricik aşk çiçeğisin
Yeni yeşeren ve hiç solmayacak sevdasın sen
Bu hayat sahnesinin biricik aşk çiçeğisin
Her saniye bağrımda büyüttüğüm sevgimsin
Gecelerimin en derin uykusu: sensin…
Ruhumun en yüce duygusu: senin sevgin…
Hayallerimin baş rol oyuncusu senin yüreğin…