Gidişinle kayboldu gelişinin hoşluğu,
Ağlamaktan tükendi gözümün feri şimdi.
Ayaz kesti her yeri yokluğunun boşluğu,
Kar tipi boran eser gönlümün yeri şimdi.

Gelişinle canlanan ruhuma bahar indi,
Binbir renk çiçek çiçek gönül aşkı giyindi.
Her anı mutluluktu sanki dünya benimdi.
Sen gidince kuruyan çiçekler sarı şimdi.

İçimde sonsuz boşluk sensiz hayat sürer mi?
Ağlayan bu gözlerim yine senle güler mi?
Hasretinle kavuran acılarım diner mi?
Gönlümün alev alev söner mi narı şimdi.

Dualarda Rabbimden istediğim hep sensin,
Ne verirse hayırla ilk önce seni versin.
Ey gönlümün sahibi söyle şimdi nerdesin?
Yıkıldı gönül dağım eridi karı şimdi.

Yalnızlık çıldırtıyor ne bir ses var ne anlam,
Ruhumu donduruyor sensiz buz tutan odam.
Seninle nefes alıp mutlu olan bu adam,
Yıkılmış bir virane herhangi biri şimdi.

Fahrettin Petriçli