Ayak kayıp iz kayıp yollar gider uzayıp
Ufkun bittiği yerde bugünün dünü kayıp

....

Kaderin çizgisinde ayrı düştük düşeli
Yaşadığım her günün tadı yok neşesi yok
İliklerime kadar zerrede hasret yeli
Yokluğun zarar içre sinemde dardayım çok
İki cihan arası babasız zordayım çok


Ebedi bir âlemin bilinmezinde baba
Merağım senin için dilde dua yakarış
Mülteci gözlerimde uyanır bad-ı saba
Karanlıktan korkarak gezerim karış karış
Kapanan kirpiğimle bitecek zorlu varış


Ecelin dolaştığı kuytularsa sükûtta
Dizimin bağı çözük efkâra koşuyorum
Hem öksüzüm hem naçar geri koyduğun yurtta
Soluğumda çoğalan feryada şaşıyorum
’Nezam’ diyen sesinle düşlerden aşıyorum


Bazen derin uykuda ya da dipsiz kuyuda
Yılların yüklendiği ağır veda makamı
Bu derbeder yönümü elbet biliyor Hüda
Yüreğimden süzerek çekip alacak gamı
İnşallah güzel sonla biter hüznün tamamı


Çocukca gülüşlerim saklanmış avucumda
Alt üst olan yanımla bugün farklı kıskacım
Hissederim ruhunu sessizce başucumda
Var, başımı sıvazla ulu çınar ağacım
Susuz sahralar gibi sana öyle muhtacım


Kâinat ortasından dalıyorum semaya
Sımsıcak gözyaşlarım pişiyorken şerbette
Kelamlarım aheste hacet önümde yaya
Derim ’ dünyada Ya Rabb yaşıyorsak gurbette
Baba-kız ayrılığı verme hiç ahirette’


Nezahat YILDIZ KAYA