Cihad-ı ve ilm-i teşvik ederek.
Cadde-i Rahmanda gitmek ne güzel.
İmân gülzarında nefsi güderek,
Nûr’un deryasına batmak ne güzel.

Dilden dile güzel sözler yarışır.
Bayramlarda küs olanlar barışır.
Lale, çiğdem, nergiz güle karışır.
Fıtrati ittifak etmek ne güzel.

Rüzigârla kayaları düzleyen,
Hasret çeker sevdiğini özleyen.
Ezazilken beddüayı azlayan.
Ol iblise lânet etmek ne güzel.

İsmaille, İbrahimi (a.s) deneyen.
Bıçak kesmeyince taşta sınayan.
Nar içinde gül dalına tüneyen,
Rabbini zikredip ötmek ne güzel.

Beyaz süte yeşil otu sararak.
Mevcudatı çekirdeğe kararak
Habibinin (S.A.V) sinesini yararak,
Bu alemden tecrit etmek ne güzel.

Üç Nebiyi firavun’a besletip
Sonra Allah bir, de diye sesletip.
Ummana daldırıp sonra ıslatıp.
Bu günlere teşhir etmek ne güzel.

Tur dağını üste kalkmış gördüler.
Sanki fındık kabuğuna girdiler.
Korkudan öylece ketum durdular.
Samiriyle nara gitmek ne güzel.

Mancınığı İblis yaptı, atmadı.
Mel’ûn asla inadından sapmadı.
Cin, Gâneden gayrı kimse yatmadı.
Nara gidip Nûr’a atmak ne güzel.

Yusuf köle iken handan eyledi
Nemrud’a sinekle candan eyledi.
Ebû cehle arzı zindan eyledi.
Sıddîki melekce tutmak ne güzel.

Demire, Davud’u (a.s) emir eyleyen.
Kayayı bıçağa hamur eyleyen.
Yunus’u (a.s) balıkta mamûr eyleyen.
Sultanın hablini tutmak ne güzel.

Önderimiz Kûr’ân Allah’dan kelâm.
Tam yüz yirmi dört bin resûle selâm.
Aleme hükmetmen böyledir balam.
İslâm ile biat etmek ne güzel.

Rahmeten lil âlemine katl için.
Gideriken terse döndü ki: niçin?
Sırrı Kûr’ân’dadır sayfalar açın.
İSLÂMİ der: hikmet yutmak ne güzel.