“ ANADOLUDA BİR KÖYDE DOĞDUM ”

Anadolu’da bir köyde doğdum
Her köy gibi kaderinin peşinde
Adının önemi yok
Bir birinin benzeri işte,

Ben Anadolu çocuğu gibi
Yazgısı hep aynı
Mehteran bölüğü sanki
Bir ileri iki geri,
Göç verir yoksul neferleri
Umutları hep aynı, kader gibi.

Anadolu’da bir köyde doğdum
Sabır ekilen tarlalarında
Hevesin kıtlığı yaşanır akşamında
Değişen nüfus, değişmeyen nadas
Umutlarla uzanır kör talihe
Sözler atalardan gelir aklına
Kendine düşen, Rabbine şükür.

Bir heves, bir hırs, kırar zincirini
Tarihe atar adet ve törelerini
Yadırgar yeniliği, yadırgar kendini
Evinden başlar değişime
Toprak damları çevirir kiremide
Traktörle tarih olur kara saban
Sürer bölük pörçük tarlalara
Adı değişir ama
Kader aynı kader,


Anadolu’da bir köyde doğdum
Akşamında yıldızlar kayan
Ümitsizliğine o yıldızda dilek tutan

Anadolu’ya sevdalıyım
Sevdalarım saklı çiğdemli tepelerinde
Islanırdım yürürken pervasızca aşka
Tütün sarardım gizli gizli utanarak

Ne sevdiğimi söyledim
Nede haykırabildim yalnızlıklara
Karanlık sisli akşamlara terk etim
Yadsıyarak sevda dolu yüreğimi
Bir meşe ağacının dibinde kaldı



Anadolu’da bir köyde doğdum
Bıraktım mahcup gençliğimi orda
Türkülere sardım dertlerimi acıyla
Hüzünle boğdum kederlerimi

Kaval sesiyle inleterek haykırdım
Gökyüzünde çınlasın diye ismini
Saymadığım saatlerde senelerce

Viran olup karıştın maziye
Ören yerine döndü bağrın döküntüyle
Ay tutarken yolunu sabaha
Ben senden uzaklarda yine yalnız
Aydınlık ufuklar doğar mı sende

Gurbet kuşlarıyla havalandım
Candan ciğerden sana sevdalandım
Yandıkça kor közlerle dağlandım
Sinsin ateşleriyle andım hayalini

Anadolu’da bir köyde doğdum
Akşamında yıldızlar kayan
Ümitsizliğine o yıldızda dilek tutan
Tutmayan dileklerde
Keder hep aynı keder


ARİF BARAN… (ARİFCE)

ŞİRİME SES OLAN ERDAL SARIGÖZ KARDEŞİME TEŞEKKÜRLERİM ÇOKÇA İYİKİ VARSIN KARDEŞİM